Napuyat ako kagabi. Di kasi ako nakatulog sa nakita ko sa isang forum sa website.
The guy was asking if there were any doctors around because he wanted to have his "situation" checked.
Curiousity got the better of me so I clicked on the thread. Posted is a pic of his d*ck with a reddish, wound-like rashes around it's base (I'm trying to sound like a clinical expert here).
It was a disturbing sight...disgusting even. Enough to make me lose sleep.
I was so disgusted I had to call a friend to yak about it all night.
STD isn't disgusting. But what it does to you is what's disgusting.
Wednesday, February 6, 2008
Monday, February 4, 2008
Photo Shopped!
Sinamahan ko si Bato mag internet last night. Sabi kasi kailangan daw niya mag check ng email. carry lang kasi wala rin naman akong magawa at gusto ko maglaro ng Perfect World.
Bising-bisi si Bato sa pagni net while bored na bored naman ako. Wala na kasing magawa. na check ko na lahat ng website na lagi kong pinupuntahan. Filmbug ni Maricel Soriano, Philippine Entertainment Portal for news about Katrina Halili, saka ang blog ko. Wala pa ring comments but carry, I just wish I'd know if somebody reads it, maybe I have to add visitor counter para malaman ko.
Hindi ako madalas mag friendster but kagabi napilitan akong mag check. Dalawang messages from friends, fan request (oh di ba may fan na ako hahaha). Walang bago. Napagdiskitahan ko tuloy na tingnan ang mga pictures ko. Grabe, napaka unphotogenic ko talaga, hayz. Everytime nagpapapicture ako, anlaki-laki ko tingnan pagkatapos.
Sa sobrang badtrip ko ay napagpasyahan kong mag explore ng pwedeing buting-tingin sa desktop ng computer ko, hanggang sa makita ko ang ADOBE Photoshop!
Hindi ako marunong mag photoshop but na addict ako. Blur dito, crop doon, contrast dito, brightness dun...grabeh nakaka adik.
Pero dahil nga wala akong alam, walang nangyari ss mga picture ko, until umentra si Bato. Na badtrip ata sa mga ka chat niya kaya ang pictures ko ang binalingan. In fairness, dating grapic artist si Bato and my god pagkatapos niyang dali-dalirutin ang pictures ko, bongga! Ang ganda ko na! Well, dati na rin naman akong maganda but with the magic of PhotoShop, mas lalo akong naging Diyosa!
Now, only Photoshop touches my skin! Who needs expensive dermas when all you need is Photoshop and a flick of the mouse!
Klaruhin natin ha, hindi ako niretoke ng photoshop, ini-enhance lang niya ang angkin ko ng ganda!
Bising-bisi si Bato sa pagni net while bored na bored naman ako. Wala na kasing magawa. na check ko na lahat ng website na lagi kong pinupuntahan. Filmbug ni Maricel Soriano, Philippine Entertainment Portal for news about Katrina Halili, saka ang blog ko. Wala pa ring comments but carry, I just wish I'd know if somebody reads it, maybe I have to add visitor counter para malaman ko.
Hindi ako madalas mag friendster but kagabi napilitan akong mag check. Dalawang messages from friends, fan request (oh di ba may fan na ako hahaha). Walang bago. Napagdiskitahan ko tuloy na tingnan ang mga pictures ko. Grabe, napaka unphotogenic ko talaga, hayz. Everytime nagpapapicture ako, anlaki-laki ko tingnan pagkatapos.
Sa sobrang badtrip ko ay napagpasyahan kong mag explore ng pwedeing buting-tingin sa desktop ng computer ko, hanggang sa makita ko ang ADOBE Photoshop!
Hindi ako marunong mag photoshop but na addict ako. Blur dito, crop doon, contrast dito, brightness dun...grabeh nakaka adik.
Pero dahil nga wala akong alam, walang nangyari ss mga picture ko, until umentra si Bato. Na badtrip ata sa mga ka chat niya kaya ang pictures ko ang binalingan. In fairness, dating grapic artist si Bato and my god pagkatapos niyang dali-dalirutin ang pictures ko, bongga! Ang ganda ko na! Well, dati na rin naman akong maganda but with the magic of PhotoShop, mas lalo akong naging Diyosa!
Now, only Photoshop touches my skin! Who needs expensive dermas when all you need is Photoshop and a flick of the mouse!
Klaruhin natin ha, hindi ako niretoke ng photoshop, ini-enhance lang niya ang angkin ko ng ganda!
Sunday, February 3, 2008
Divine Intervention
Working in a call center has it's ups and downs, and one of the downside includes the strict attendance policy.
In our call center, the attendance cieling is 5.5 days for probationary employees. But being a "pasaway" employee myself, I am already bordering on the threshhold. 5.5 days na rin ang absences ko. Isa na lang and bye! bye!
Our adventure in Fisherman's Farmer almost put an end to my career. Pano ba naman, pag naabsent pa ako terminated na.
Imagine my feeling when I woke up almost 4am kanina. Sa Dasma pa kami mangggaling and on top of that, it's a Monday. sa mga taga Cavite, you know how bad the traffic becomes in Bacoor is. I was just about to give up. Palno ko iabsent na lang talaga and accept the fact that maybe my current call center is just not for me. Buti na lang Bato was with me, pinipilit niya ako na pumasok, to the point na nilakad namin galing sa resort papuntang highway.
On the way, naiimagine ko na ang eksena sa dating show ni zsa Zsa Padilla. Yung Born Diva ba yun? Every elination week, the eliminated contestant gets to sing her final song which is "Thanks to you."
Sinimulan ko ng kantahin ang "Thanks to you." Sinimulan ko na ring planuhin ang gagwin ko the next day. I'll rest muna then start hunting for job the week after.
But, what do you know. Somebody must have a different plan for me. bato and me made it to Manila ng 5:30. More importantly, we made it to work with just 20 minutes late. At least late lang, hindi absent.
I stopped believing in Divine Intervention a long time ago, but with what happened earlier, I should say na indeed, meron talagang Divine Intervention. Siguro, meron pa talaga siyang plano for me sa company...maybe...just maybe...there is still hope for me na maabot ang mga plans ko.
Thank God for small miracles!
In our call center, the attendance cieling is 5.5 days for probationary employees. But being a "pasaway" employee myself, I am already bordering on the threshhold. 5.5 days na rin ang absences ko. Isa na lang and bye! bye!
Our adventure in Fisherman's Farmer almost put an end to my career. Pano ba naman, pag naabsent pa ako terminated na.
Imagine my feeling when I woke up almost 4am kanina. Sa Dasma pa kami mangggaling and on top of that, it's a Monday. sa mga taga Cavite, you know how bad the traffic becomes in Bacoor is. I was just about to give up. Palno ko iabsent na lang talaga and accept the fact that maybe my current call center is just not for me. Buti na lang Bato was with me, pinipilit niya ako na pumasok, to the point na nilakad namin galing sa resort papuntang highway.
On the way, naiimagine ko na ang eksena sa dating show ni zsa Zsa Padilla. Yung Born Diva ba yun? Every elination week, the eliminated contestant gets to sing her final song which is "Thanks to you."
Sinimulan ko ng kantahin ang "Thanks to you." Sinimulan ko na ring planuhin ang gagwin ko the next day. I'll rest muna then start hunting for job the week after.
But, what do you know. Somebody must have a different plan for me. bato and me made it to Manila ng 5:30. More importantly, we made it to work with just 20 minutes late. At least late lang, hindi absent.
I stopped believing in Divine Intervention a long time ago, but with what happened earlier, I should say na indeed, meron talagang Divine Intervention. Siguro, meron pa talaga siyang plano for me sa company...maybe...just maybe...there is still hope for me na maabot ang mga plans ko.
Thank God for small miracles!
Fisherman's Farm



I have to write this down least I forget about it later. This is not some shameless plugging because I am not getting anything from doing this. I just want to share a really nice place me and my officemates found out last night.
Fisherman's Farm is roughly an 1-2 hour from Manila. Nestled in the heart of Dasma, Cavite, Fisherman's Farm offers a respite from all the hustle of the city life. The resort offers rest-inducing activities such as butterfly-hunting, fishing and just luxuriating in their super-powered jacuzzi.
The resort offers an escape from all things modern normally found in the metropolis. Nipa cottages with floors made of bamboo built near above the surface of pond offers an exhilirating view of the entire resort. Of course, one can also resort to watching the fishes play and chase each other, fihing them out is not really your thing.
Now, don't get me started on their air-conditioned rooms. The room is spacious and includes two double size beds. The bedsheets and the pillow cases smell of fresh daisies. The room can accomodate around 10-15 persons becuase they also provide "banigs" for the others to use.
The pool is simply magnificent. There is a man-made waterfall, a small pool for kids. Connected to the small pool is a huge pool for adults.
All the time I was there, I was thinking how the place brought out the romanticin me. It's perfect for those "time alone" with your beloved, or bonding with your friends.
I guess one needs to experience the peace and serenity the place brings. If you want an alternative to your usual out-of-city adventure, please do yourself a favor and visit Fisherman's farm in Cavite. Believe me, you'll be glad you did.
Fisherman's Farm is roughly an 1-2 hour from Manila. Nestled in the heart of Dasma, Cavite, Fisherman's Farm offers a respite from all the hustle of the city life. The resort offers rest-inducing activities such as butterfly-hunting, fishing and just luxuriating in their super-powered jacuzzi.
The resort offers an escape from all things modern normally found in the metropolis. Nipa cottages with floors made of bamboo built near above the surface of pond offers an exhilirating view of the entire resort. Of course, one can also resort to watching the fishes play and chase each other, fihing them out is not really your thing.
Now, don't get me started on their air-conditioned rooms. The room is spacious and includes two double size beds. The bedsheets and the pillow cases smell of fresh daisies. The room can accomodate around 10-15 persons becuase they also provide "banigs" for the others to use.
The pool is simply magnificent. There is a man-made waterfall, a small pool for kids. Connected to the small pool is a huge pool for adults.
All the time I was there, I was thinking how the place brought out the romanticin me. It's perfect for those "time alone" with your beloved, or bonding with your friends.
I guess one needs to experience the peace and serenity the place brings. If you want an alternative to your usual out-of-city adventure, please do yourself a favor and visit Fisherman's farm in Cavite. Believe me, you'll be glad you did.
Saturday, February 2, 2008
Summer Love Part 2
Marami kaming napag-usapan ni Greg sa may dalampasigan. Dito niya ikinwento sa akin kung pano siya umibig at nabigo sa babae. Dito rin niya inamin kung panong "curious" siya na itry ang sa "amin."
Marahil, marami sa inyo ang magtataas ng kilay sa sinabi ni Greg. Hindi na ako baguhan dito. dati pa man ay mas gusto ko na talaga ang straight guys kesa sa mga bi. I guess I just wanted to prove something that I myself hopefully wish for. That straight guys can really fall in-love with us. malaking kagagahan, but nakakatuwang isipin na sana...sana magkatotoo.
Sobrang saya namin ni Greg. It was the first I have ever been with a guy na walang takot makipag holding hands. walang takot na malaman na he's with me. His staff knows na kami. My officemates know na kami. Masarap pala talaga pag hindi tinatago ang relasyon.
Inaya ko si Greg na sa hotel na tinutuluyan ko na muna umuwi. Medyo malayo kasi ang inuupahan niyang bahay from Pier 1. Madalas ay madaling araw na dumadating si Greg sa hotel, but everytime he does, palagi siyang may dalang food from the bar for me. Minsan hindi ko na nararamdaman ang pagdating niya, nagigising na lamang akong katabi siya, kayakap.
We never did anything to consummate the relationship. It was both our choice. I wanted our relationship to be different from the others I had in the past. Several times, we were almost on the verge of doing it but we always find ourselves stopping.
Our days in Boracay were among the best days of my life. Dinala ako ni Greg sa halos lahat ng pwede naming puntahan sa Boracay. He became both my lover and my tourguide. Madalas ay kasama ko siya sa mga clients calls. He never changed. He was as sweet as he was the first time we met. Sa Boracay ko natagpuan ako kulang sa relasyon namin ng boyfriend ko sa Bacolod...hanggang isang araw...
Marahil, marami sa inyo ang magtataas ng kilay sa sinabi ni Greg. Hindi na ako baguhan dito. dati pa man ay mas gusto ko na talaga ang straight guys kesa sa mga bi. I guess I just wanted to prove something that I myself hopefully wish for. That straight guys can really fall in-love with us. malaking kagagahan, but nakakatuwang isipin na sana...sana magkatotoo.
Sobrang saya namin ni Greg. It was the first I have ever been with a guy na walang takot makipag holding hands. walang takot na malaman na he's with me. His staff knows na kami. My officemates know na kami. Masarap pala talaga pag hindi tinatago ang relasyon.
Inaya ko si Greg na sa hotel na tinutuluyan ko na muna umuwi. Medyo malayo kasi ang inuupahan niyang bahay from Pier 1. Madalas ay madaling araw na dumadating si Greg sa hotel, but everytime he does, palagi siyang may dalang food from the bar for me. Minsan hindi ko na nararamdaman ang pagdating niya, nagigising na lamang akong katabi siya, kayakap.
We never did anything to consummate the relationship. It was both our choice. I wanted our relationship to be different from the others I had in the past. Several times, we were almost on the verge of doing it but we always find ourselves stopping.
Our days in Boracay were among the best days of my life. Dinala ako ni Greg sa halos lahat ng pwede naming puntahan sa Boracay. He became both my lover and my tourguide. Madalas ay kasama ko siya sa mga clients calls. He never changed. He was as sweet as he was the first time we met. Sa Boracay ko natagpuan ako kulang sa relasyon namin ng boyfriend ko sa Bacolod...hanggang isang araw...
Summer Love
Kinulit ako ni Bato na magkuwento about my past relationships. Tinatanong ako how I became a such a good adviser (ehem..ehem) gayung wala naman daw siyang nabalitaan na me boyfriend akong nagtagal. Kilala na kasi ako bilang player, now, now, before you make any assumptions, clear ko lang ha. mahilig ako sa lalaki but takot ako sa commitment. When you're done reading this blog, you'd know what I mean.
I can't resist borrowing a movie line from my super favorite actress Maricel Soriano. It was from her movie "Kaya kong Abutin ang Langit" (a classic, di ako nagsasawang panoorin toh sa Cinema One)
"I don't give a damn about love, Darren (name ni William Martinez sa movie), hindi yun ang makakapagpapaligaya sa akin"
Ganda di ba?
Anyways, I'm digressing na naman. So balik tayo sa story ko...about Greg.
I met Greg when I was still working with Smart Communications a few years ago. Height nun ng launching ng Addict Mobile (meron pa ba nito ngayon?) and my area Supervisor requested that I join the Sales Team in Boracay dahil that time I was trained to process Smart postpaid line applications.
Manager si Greg ng Pier 1 sa Boracay. he was applying for a post paid line dati at nameet ko siay dahil doon.
It wasn't love at first sight (ang corny nun ha!), although me itsura naman eto. Matangkad, mga 5'10" ata, tsinito (weakness ko pa naman toh), saka anime-inspired yung hair (alam nyo yung spiky-spiky, grabeh super weakness ko rin toh). Matangos ang ilong at pinoy na pinoy ang kulay. Looking back, I can say na it was his skin color that I didn't like, i like my tsinito, spiky-haired guys maputi eh.
Nagsubmit siya ng application niya and sadly hindi pasok yung income niya sa requirement namin kahit manager na siya, Provincial rate kasi ata. eh.
ST: I'm sorry, but I don't think we can process your application. Medyo hindi kasi pasok sa income requirement namin
Then I saw him smile. Grabeh, ang ganda ng teeth, nabulag ako sa kaputian nila, pwedeng commercial ng toothpaste.
Greg: Awww...sayang naman.
Naku, ayan na, nagpapaawa na, shit! weakness ko pa naman ang straight guys na nagpapaawa. -sigh-
ST: I'll see what I can do ha, but no promises, okay. Buti na lang cute ka...
Greg: ano yun?
ST: wala, sabi ko I'll talk to my friend muna.
It was a good thing na my friend was also the head of the Sales Department, I had to bribe her with drinks from Hey! Jude para lang pumayag siya na i approve yung application ni Greg.
ST: okay na yung application mo, proceed ka na lang sa office namin sa station 2 to get your unit and and sim card.
Greg: Wow! Yes! Thank you, thank you talaga!
ST: wala yun (shit pogi pala nito)
Greg: No, really, Thank you. Ganito na lang, why don't you and your friends drop by the bar later, open bar for you and your friends!
ST: wow, really? nakakahiya naman.
Greg: No, I insist. So mamya at 8pm okay?
Hindi ko na kailangang pilitin pa ang friend ko. Adik sa drinks yun eh, lalo na pag libre, isa paat least now I don't have to foot the bill sa inuman namin, saya di ba?
Kinagabihan, 8:30pm na kami nakarating sa bar nila Greg. pagpasok pa lang ng bar ay sinalubong na kami ng 2 waiter nila. Ibinilin daw kami ni Greg. Sweet di ba? Saktong kakaupo pa lang namin ng dumating si Greg from the kitchen.
Greg: Wow! Buti naman nakarating kayo! kala ko kasi di kayo makakapunta eh.
ST: Libre kasi drinks eh (pa sweet)
Napatawa ng malakas si Greg. Ewan ko lang if it was because of the lights sa bar but parang I saw him wink at me. Naku, di pa man ako nakakainom eh nag iilusyon na ako.
He suggested na i-try namin ang Bangenge, specialty drink daw nila yun. So we said yes. Naloka kami when it was served. Parang maliit na banga yung lalagyan ng drink. Masarap eto ha! In fairness, sa sobrang srap hindi ko na namalayan na nalasing na pala kaming dalawa ng friend ko.
Umiikot na ang paningin ko sa pinaghalong kalasingan at antok, pakiramdam ko lumulutang ako at ang laki ng ulo ko. maya-maya nakita kong may inaabot sa akin si Greg.
Greg: Wala ka pala eh, ambilis nyo naman nalasing. Eto, magkape ka muna para mawala ng unti ang tama mo.
God! Ang sweet niya, please Lord, me boyfriend po akong iniwan sa Manila. Ilayo nyo po ako sa tukso (kemi)
Past 4 am na at medyo bumuti na ang pakiramdam namin ni Nat, ang friend ko. Nag aya ng umuwi si Nat at hindi na kami nakapag paalam pa ke Greg na noon ay busy sa loob ng office niya dahil magku closing na.
Dumaan muna kami ng Hey! Jude para mag breakfast at saktong nakapasok na kami sa loob ng umulan ng malakas. Umorder kami ni Nat. Continental breakfast for me, at bacon sandwich naman kay Nat. nasa me entrance lang kami pumuwesto, nagyuyosi ako ng tapikin ako ni Nat.
"hoy! di ba si Greg yun?"
"asan?"
"ayun oh, tumatakbo!"
I didn't know what prompted me to rush out ng Hey! Jude. Tinawag ko si Greg, at dahil medyo malayo na siya, we were both soaking wet ng dumating sya sa tabi ko.
Greg: uyy, kayo pala, ano gawa nyo dito?
ST: pauwi na kami actually, kaya lang nag aya si Nat na kumain ng breakfast bago umuwi kaya dumaan kami dito.
Greg: ah, ganun ba? nawala kasi kayo bigla eh, kala ko nga tinakbuhan niyo na ang bill niyo.
ST: Waaa! We'll never do that noh! Sumabay ka na kaya muna sa amin mag breakfast.
Greg: Busog pa ako eh, kumain ako sa bar bago umuwi but sasamahan ko na lng kayo.
ST: Buti pa, basang-basa na ako.
Papasok na kami ng bigla namang lumabas si Nat.
Nat: "hoy, tapos na ako, antok na antok na gurl, mauuna na akong umuwi okay. Uy, Greg, bahala ka na jan sa kaibigan ko ha." sabay kindat ke Greg.
ST: ano ka ba, nakakahiya!
Nat: asus! pa sweet ka pa, crush na crush mo naman yan
ST: bruha ka talaga! humanda ka sa akin mamaya
Kukurutin ko pa sana ang hitad but mabilis pa kay Lydia De Vega etong nakatakbo palayo.
"enjoy!" sigaw ng hitad.
ST: naku sorry ha, pasensya ka na ke Nat, ganyan tlaga yun pag nalalasing.
Greg: walang problema.
Imbes na bumalik sa loob ay inaya ako ni Greg na magpunta ng dalampasigan. Parang fast-forward ang nangyari. Umupo kami sa dalampasigan, parehong walang imik. Naramdaman ko na lamang na kinuha ni Greg ang kamay ko at kinulong eto sa pagitan ng mga palad niya. Para kaming magsyota. Hindi na kailangan ng mga salita. Sa sandaling yun, napagtanto ko na umiibig na naman ako...
I can't resist borrowing a movie line from my super favorite actress Maricel Soriano. It was from her movie "Kaya kong Abutin ang Langit" (a classic, di ako nagsasawang panoorin toh sa Cinema One)
"I don't give a damn about love, Darren (name ni William Martinez sa movie), hindi yun ang makakapagpapaligaya sa akin"
Ganda di ba?
Anyways, I'm digressing na naman. So balik tayo sa story ko...about Greg.
I met Greg when I was still working with Smart Communications a few years ago. Height nun ng launching ng Addict Mobile (meron pa ba nito ngayon?) and my area Supervisor requested that I join the Sales Team in Boracay dahil that time I was trained to process Smart postpaid line applications.
Manager si Greg ng Pier 1 sa Boracay. he was applying for a post paid line dati at nameet ko siay dahil doon.
It wasn't love at first sight (ang corny nun ha!), although me itsura naman eto. Matangkad, mga 5'10" ata, tsinito (weakness ko pa naman toh), saka anime-inspired yung hair (alam nyo yung spiky-spiky, grabeh super weakness ko rin toh). Matangos ang ilong at pinoy na pinoy ang kulay. Looking back, I can say na it was his skin color that I didn't like, i like my tsinito, spiky-haired guys maputi eh.
Nagsubmit siya ng application niya and sadly hindi pasok yung income niya sa requirement namin kahit manager na siya, Provincial rate kasi ata. eh.
ST: I'm sorry, but I don't think we can process your application. Medyo hindi kasi pasok sa income requirement namin
Then I saw him smile. Grabeh, ang ganda ng teeth, nabulag ako sa kaputian nila, pwedeng commercial ng toothpaste.
Greg: Awww...sayang naman.
Naku, ayan na, nagpapaawa na, shit! weakness ko pa naman ang straight guys na nagpapaawa. -sigh-
ST: I'll see what I can do ha, but no promises, okay. Buti na lang cute ka...
Greg: ano yun?
ST: wala, sabi ko I'll talk to my friend muna.
It was a good thing na my friend was also the head of the Sales Department, I had to bribe her with drinks from Hey! Jude para lang pumayag siya na i approve yung application ni Greg.
ST: okay na yung application mo, proceed ka na lang sa office namin sa station 2 to get your unit and and sim card.
Greg: Wow! Yes! Thank you, thank you talaga!
ST: wala yun (shit pogi pala nito)
Greg: No, really, Thank you. Ganito na lang, why don't you and your friends drop by the bar later, open bar for you and your friends!
ST: wow, really? nakakahiya naman.
Greg: No, I insist. So mamya at 8pm okay?
Hindi ko na kailangang pilitin pa ang friend ko. Adik sa drinks yun eh, lalo na pag libre, isa paat least now I don't have to foot the bill sa inuman namin, saya di ba?
Kinagabihan, 8:30pm na kami nakarating sa bar nila Greg. pagpasok pa lang ng bar ay sinalubong na kami ng 2 waiter nila. Ibinilin daw kami ni Greg. Sweet di ba? Saktong kakaupo pa lang namin ng dumating si Greg from the kitchen.
Greg: Wow! Buti naman nakarating kayo! kala ko kasi di kayo makakapunta eh.
ST: Libre kasi drinks eh (pa sweet)
Napatawa ng malakas si Greg. Ewan ko lang if it was because of the lights sa bar but parang I saw him wink at me. Naku, di pa man ako nakakainom eh nag iilusyon na ako.
He suggested na i-try namin ang Bangenge, specialty drink daw nila yun. So we said yes. Naloka kami when it was served. Parang maliit na banga yung lalagyan ng drink. Masarap eto ha! In fairness, sa sobrang srap hindi ko na namalayan na nalasing na pala kaming dalawa ng friend ko.
Umiikot na ang paningin ko sa pinaghalong kalasingan at antok, pakiramdam ko lumulutang ako at ang laki ng ulo ko. maya-maya nakita kong may inaabot sa akin si Greg.
Greg: Wala ka pala eh, ambilis nyo naman nalasing. Eto, magkape ka muna para mawala ng unti ang tama mo.
God! Ang sweet niya, please Lord, me boyfriend po akong iniwan sa Manila. Ilayo nyo po ako sa tukso (kemi)
Past 4 am na at medyo bumuti na ang pakiramdam namin ni Nat, ang friend ko. Nag aya ng umuwi si Nat at hindi na kami nakapag paalam pa ke Greg na noon ay busy sa loob ng office niya dahil magku closing na.
Dumaan muna kami ng Hey! Jude para mag breakfast at saktong nakapasok na kami sa loob ng umulan ng malakas. Umorder kami ni Nat. Continental breakfast for me, at bacon sandwich naman kay Nat. nasa me entrance lang kami pumuwesto, nagyuyosi ako ng tapikin ako ni Nat.
"hoy! di ba si Greg yun?"
"asan?"
"ayun oh, tumatakbo!"
I didn't know what prompted me to rush out ng Hey! Jude. Tinawag ko si Greg, at dahil medyo malayo na siya, we were both soaking wet ng dumating sya sa tabi ko.
Greg: uyy, kayo pala, ano gawa nyo dito?
ST: pauwi na kami actually, kaya lang nag aya si Nat na kumain ng breakfast bago umuwi kaya dumaan kami dito.
Greg: ah, ganun ba? nawala kasi kayo bigla eh, kala ko nga tinakbuhan niyo na ang bill niyo.
ST: Waaa! We'll never do that noh! Sumabay ka na kaya muna sa amin mag breakfast.
Greg: Busog pa ako eh, kumain ako sa bar bago umuwi but sasamahan ko na lng kayo.
ST: Buti pa, basang-basa na ako.
Papasok na kami ng bigla namang lumabas si Nat.
Nat: "hoy, tapos na ako, antok na antok na gurl, mauuna na akong umuwi okay. Uy, Greg, bahala ka na jan sa kaibigan ko ha." sabay kindat ke Greg.
ST: ano ka ba, nakakahiya!
Nat: asus! pa sweet ka pa, crush na crush mo naman yan
ST: bruha ka talaga! humanda ka sa akin mamaya
Kukurutin ko pa sana ang hitad but mabilis pa kay Lydia De Vega etong nakatakbo palayo.
"enjoy!" sigaw ng hitad.
ST: naku sorry ha, pasensya ka na ke Nat, ganyan tlaga yun pag nalalasing.
Greg: walang problema.
Imbes na bumalik sa loob ay inaya ako ni Greg na magpunta ng dalampasigan. Parang fast-forward ang nangyari. Umupo kami sa dalampasigan, parehong walang imik. Naramdaman ko na lamang na kinuha ni Greg ang kamay ko at kinulong eto sa pagitan ng mga palad niya. Para kaming magsyota. Hindi na kailangan ng mga salita. Sa sandaling yun, napagtanto ko na umiibig na naman ako...
Friday, February 1, 2008
Si Becky
I am writing this entry as a tribute of sort to one of my bestest friend ever, si Becky.
I can still remember how we met before. I was working as a Team Leader in an obscure company and Becky was one of new trainees. Since he's new, he was advised to to side-by-side with more tenured agents.
Medyo me pagkamahadera etong si Becky, but matalino, saka cute. Tsinito kasi, maputi, at saka balbas-sarado. Usap-usapan pa ng ng ibang mga agents if hindi ba straight si Becky. Panu ba naman, lalaking-lalaki ang itsura, wag mo lang pagsalitain. hahaha
So bisi-bisihan na ako. Andami kasing order na pina process noon, in addition to that nag su support pa ako ng mga agents kaya mejo na lurkee tlaga ako.
"ateh"
"ateh?"
Napatingin ako sa may-ari ng boses, abah abah, si Becky pala. At tinawag pa akong ate. Wala pang gumawa sa akin nun sa office, pano kilala akong mataray so nobody ever dared. Until Becky.
"yes?"
Sagot ko sabay taas ng kilay.
"may tanong po ako ateh, about po dun sa...."
I can't remember the rest of the conversation but starting that day, naging bestfriend ko si Becky.
Looking back, I don't even know what made us best of friends, sobrang opposite kami ni Becky. maputi siya, brown ako (although fair na ako now thanks to glutathaione hahaha). Magaling siya sa computer, technically challenged naman ako. Friendly siya, aloff naman ako. But we still clicked. Para nga kaming yin-yang eh. Vitually inseparable.
Simula noon, naging constant partners in crime na kami ni Becky. kahit sa opisina, we cover each other's asses. Sabi ng marami, we compliment each other. Magaling siya sa math and computer, magaling naman ako sa grammar at english. Marami ng alias ang binigay sa amin. Dr. Evil and Mini Me, Super Twins, Ashley and Bridgette, ang kung anu-ano pa.
Kahit na nag close down yung company na pinagtrabahuan namin and we both lost our job, magkasama pa rin kami. Mabilis naman kaming nakahanap ng kapalit eh, until yesterday. Last day na ni Becky. nag tender siya ng one month resignation and he got hired sa isang malaking call center.
Pakiramdam ko nawalan ako ng kaibigan. Nung last week na niya, palagi kaming nag-aaway, nagbabangayan. I guess we were both pissed na hindi na kami magiging magkasama ang we both showed it by quarelling almost everyday. Di ko kasi tinuloy ang application ko sa company inaplayan niya.
Things changed between me and Becky...but only because I'm making myself get used to the feeling na hindi na kami madalas magkikita, na hindi na kami magkikita araw-araw...na hindi na kami magiging magkasama sa halos lahat ng bagay.
Iniyakan ko ang decision ni Becky na umalis. Gusto ko ring samahan siya, but tamad na akong magpalipat lipat ng trabaho. Gusto kong ayusin ang career ko. And I guess he wanted that too.
mami-miss ko si Becky. Sobra. Sa pag-alis niya, mawawalan ako ng kakambal. magiging isa na lang ang Super Twins...mawawala na si Yang...maiiwan na lang mag-isa si Ashley.
But happy ako sa bestfriend ko. Ginawa niya ang palagay nya ay tama, he choose to go out of his comfort zone. Iilan lamang ang nakakagawa nyan.
pagbalik ko after my restday, paano ko haharapin ang opisinang wala and becks ko...pano ko tatapusin ang oras na wala akong kakwentuhan...kaharutan....mamimiss ko lahat ng yun...
I can still remember how we met before. I was working as a Team Leader in an obscure company and Becky was one of new trainees. Since he's new, he was advised to to side-by-side with more tenured agents.
Medyo me pagkamahadera etong si Becky, but matalino, saka cute. Tsinito kasi, maputi, at saka balbas-sarado. Usap-usapan pa ng ng ibang mga agents if hindi ba straight si Becky. Panu ba naman, lalaking-lalaki ang itsura, wag mo lang pagsalitain. hahaha
So bisi-bisihan na ako. Andami kasing order na pina process noon, in addition to that nag su support pa ako ng mga agents kaya mejo na lurkee tlaga ako.
"ateh"
"ateh?"
Napatingin ako sa may-ari ng boses, abah abah, si Becky pala. At tinawag pa akong ate. Wala pang gumawa sa akin nun sa office, pano kilala akong mataray so nobody ever dared. Until Becky.
"yes?"
Sagot ko sabay taas ng kilay.
"may tanong po ako ateh, about po dun sa...."
I can't remember the rest of the conversation but starting that day, naging bestfriend ko si Becky.
Looking back, I don't even know what made us best of friends, sobrang opposite kami ni Becky. maputi siya, brown ako (although fair na ako now thanks to glutathaione hahaha). Magaling siya sa computer, technically challenged naman ako. Friendly siya, aloff naman ako. But we still clicked. Para nga kaming yin-yang eh. Vitually inseparable.
Simula noon, naging constant partners in crime na kami ni Becky. kahit sa opisina, we cover each other's asses. Sabi ng marami, we compliment each other. Magaling siya sa math and computer, magaling naman ako sa grammar at english. Marami ng alias ang binigay sa amin. Dr. Evil and Mini Me, Super Twins, Ashley and Bridgette, ang kung anu-ano pa.
Kahit na nag close down yung company na pinagtrabahuan namin and we both lost our job, magkasama pa rin kami. Mabilis naman kaming nakahanap ng kapalit eh, until yesterday. Last day na ni Becky. nag tender siya ng one month resignation and he got hired sa isang malaking call center.
Pakiramdam ko nawalan ako ng kaibigan. Nung last week na niya, palagi kaming nag-aaway, nagbabangayan. I guess we were both pissed na hindi na kami magiging magkasama ang we both showed it by quarelling almost everyday. Di ko kasi tinuloy ang application ko sa company inaplayan niya.
Things changed between me and Becky...but only because I'm making myself get used to the feeling na hindi na kami madalas magkikita, na hindi na kami magkikita araw-araw...na hindi na kami magiging magkasama sa halos lahat ng bagay.
Iniyakan ko ang decision ni Becky na umalis. Gusto ko ring samahan siya, but tamad na akong magpalipat lipat ng trabaho. Gusto kong ayusin ang career ko. And I guess he wanted that too.
mami-miss ko si Becky. Sobra. Sa pag-alis niya, mawawalan ako ng kakambal. magiging isa na lang ang Super Twins...mawawala na si Yang...maiiwan na lang mag-isa si Ashley.
But happy ako sa bestfriend ko. Ginawa niya ang palagay nya ay tama, he choose to go out of his comfort zone. Iilan lamang ang nakakagawa nyan.
pagbalik ko after my restday, paano ko haharapin ang opisinang wala and becks ko...pano ko tatapusin ang oras na wala akong kakwentuhan...kaharutan....mamimiss ko lahat ng yun...
Subscribe to:
Posts (Atom)